Laatste week 29/6 tot en met 6/7

Dag 66 de laatste week! (29/6)
Vandaag stonden roos ik en demi op de operatie kamer overdag en de andere 3 waren nog thuis want die gaan vanavond een avonddienst draaien. Het begon echt heel erg rustig op de operatie kamer. We zijn maar een beetje ballerina's gaan tekenen en we hebben lekker zitten kletsen met mister kadete en Maxwell. Wat natuurlijk ook heel gezellig is. Ook beloofd het een mooie dag te worden dus heerlijk op een bankje buiten in de zo'n wachten is absoluut geen straf!
Aan het einde van de ochtend was er 1 abces op een vinger die ze gingen verwijderen. Dus ik dacht ooh ze maken een sneetje en prima de pus loopt eruit. Nou mooi niet ze haalde ook het halve vel eraf omdat dat allemaal dood was... Daar was ik toch even nier op voorbereid haha.

Tijdens onze pauze was er geen stroom wat niet ideaal was want ik had echt heel veel zin in een geroosterde boterham maar ja die pret zat er voor mij niet in, en als klap op de vuurpijl net toen ik mijn boterhammen op had viel de stroom uit haha. Af en toe denk ik echt dat het water en de stroom het erom doen. Na onze pauze waren er wat meer procedures eentje van een kindje van 3 die in tractie heeft gelegen met de benen omhoog. Door het gips zijn er 4 wonden op de benen ontstaan die er heel vies en necrotisch waren. Achteraf bedacht ik me dat het natuurlijk 'gewoon' decubitus is.... Goedemorgen nienke.

Na dese procedure was er nog een abortus ofnaja het meisje had zelf een abortus proberen uitvoeren wat natuurlijk niet helemaal goed is uitgepakt en er waren nog een hoop resten blijven zitten. Dit zie je hier helaas wel vaker. Omdat een geplande abortus hier niet toegestaan is. Doen mensen het maar zelf tot gevolg dat ze heel erg gaan bloeden. En ze een operatie moeten. Best erg eigenlijk.

Tot slot was er nog een abces van een redelijk jonge jongen op zijn hak. Deze werd wel op de gebruikelijke manier gedaan zonder dood weefsel haha.

Het grappige aan de anesthesie die gegeven wordt is dat het ketamine is, ik vind het echt een hilarisch medicijn! De ogen van de patiënt blijven open en ze kijken een beetje verbaasd heen en weer alsof ze aan het spacen zijn, en je kan zeggen wat je wilt maar ze weten er helemaal niks meer van. Hier gingen wij met de anesthesist natuurlijk veel grapjes overmaken. Dus hij nou nienke als je het zo leuk vind spuit ik het wel even in. Ben wel benieuwd hoe dat werkt op een azungu, ik huh hoezo zou dat anders werken, zeker omdat bij ons wiet legaal is denk jij dat ik dat kan handelen. Hahaha. Daar had ie niet van terug :P

Savonds heb ik gekookt helemaal alleen.. En het was nog lekker ook! Dat is echt een 8ste wereld wonder dus was echt wel een beetje trots! En aangezien we de afgelopen dagen zo laat naar bed zijn gegaan en vroeg op moesten ben ik maar lekker vroeg gaan slapen, echt heerlijk.

Oohja ik en demi waren een stelletje bejaarde want we hadden overal spierpijn van de pik up en het koud hebben haha, we konden niet goed draaien bukken en zitten haha. We zijn echt vierkant uitgelachen door iedereen.

Dag 67 bizarre operatie (30/6)
Yanesthesie had gekregen. Toen kreeg ze mijn lievelings medicijn ketamine haha. Toen ze openlag zag juell de arts dat er iets mis was met de baarmoeder en buik. Er zaten rare bruine frummels in haar buik en haar baarmoeder was raar rond en heel erg gezwollen. Eerst ging hij kijken of de oorzaak bij een van de andere organen lag dus hebben we onder andere de darmen naar buiten zien komen. Echt heel gaaf om een keer te zien. Je darmen zijn echt een soort van worstjes ofzo heel bizar. Toen de arts er verder niet uit kwam werd er de arts erbij gehaald (juell is eigenlijk een clinical assistent ) en hij wilde via de vagina in de baarmoeder kijken. Toen moest ik even haar been vast houden en omhoog houden. Nou dat was nog is een kracht training een verlamd been omhoog houden en alle 'sterile' dingen ontwijken. Toen sneed de arts iets door in de vagina, (achteraf hoorde ik dat het, het maagden vlies was) maar toen hij het doorsneed spoot het bloed er letterlijk uit! Echt heel erg, ik moest echt manoeuvreren om het bloed te ontwijken. Want zoals ik ben heb ik allemaal wondjes op mijn armen en had blote onderarmen dus zou het niet een prettig idee gevonden hebben als dat bloed op mijn armen gekomen was. Maar ik had gelukkig een goed genoeg reactie vermogen haha. Maar wat nou achteraf bleek was dat het maagden vlies van het meisje volledig gesloten was. Dus dat van misschien wel karen bloed in de baarmoeder zich op hoopte. Toen het bloed uit de baarmoeder was zag je ook dat de baarmoeder heel duidelijk veel kleiner was geworden!

Mister kadete vertelde dat het iets zeldzaam was. Dat hij pas 2 gevallen had gezien en de laatste in 1990 was. Op het internet staat ook dat 1 op de 75 000 vrouwen deze aandoening heeft. Gelukkig is dit allemaal goed gekomen. Het was ook echt interessant om te zien!

Verder was er nog 1 jongen (25 ofzo) zijn been gegipst moest worden. Maar zijn been moet omhoog gehouden worden.. En tja dat deed ik haha. Nog meer kracht training! En natuurlijk was een verpleegkundige mij belachelijk aan het maken dat ik het zwaar had kom ik erachter dat hij expres op het been staat de duwen zodat het alleen maar zwaarder voor mij wordt. Fijn... Hahaha en ik bad al last van mij rug door de pick up nog.

Verder hebben we erg weinig gedaan, ik heb een boekje hier gekocht waar ik zoveel mogelijk mensen in aan het laten schrijven ben zodat ik een leuk aan denken heb! Echt mensen schrijven zulke leuke dingen! Vond het een heel goed idee van de andere meiden. Ben er echt heel blij mee en vind het bijzonder dat iedereen zulke lieve dingen schrijven.

En nu lekker slapen want ben echt heel heel erg moe. Oohja fudjani van de children ward heeft bij ons gegeten vandaag in haar avonddienst dat was ook echt heel gezellig ondanks dat ze maar heel even kon blijven natuurlijk omdat ze avonddienst heeft.

Dag 68 boekjes (1/7)
Vandaag was het geen drukke dag op de OK, eerst hadden demi, roos en ik buiten op het bankje een beetje zitten, zitten en wachten. Gelukkig kwam na een half uur een patiënt binnen met een hernia dus konden we daaraan mee kijken. Daarna waren er ook nog een paar botbreuken wat erg leuk was om te zien omdat er steeds bij ons gevraagd werd of wij de breuk zagen zitten en wat wij dachten dat er aan zou moeten gebeuren.

Na de lunch kwamen de andere met een heel goed idee om een boekje rond te laten gaan bij het personeel en iets voor te laten schrijven. Dus ik had een boekje gekocht in muona zodat ze daarin konden gaan schrijven. Daar zijn we smiddags best druk mee geweest. Want ik wilde ook met iedereen op een foto zodat ik die naast het verhaaltje kan plakken.
Mensen hebben ook echt hele leuke verhalen geschreven. Zo lief, had in het begin helemaal moet verwacht dat mensen het zo bijzonder vonden dat wij er waren.

Savonds hebben we niet heel veel gedaan ons vooral voorbereid op onze laatste stage dag morgen.

Dag 69 laatste stage dag (2/7)
Vandaag was het dan zover onze laatste stage dag in het trinity hospital in muona. Dat voelt echt heel raar. Heb helemaal niet het gevoel dat we hier al zo lang waren en dat het nu al voorbij is. De tijd is echt voorbij gevlogen!
Vandaag was er nog 1 hele interessante operatie. Deze operatie zou eigenlijk een operatie zijn dat er een cyste uitvde baarmoeder verwijderd werd van een 14 jarig meisje. Toen ze haar openmaakte snapte ze er helemaal niks van en moest de officiële arts erbij gehaald worden. Die zag gelukkig relatief snel wat er aan de hand was. Het maagdenvlies van het meisje zat dicht maar ze had wel al menstruaties gehad dus al het bloed zat in haar baarmoeder vast voor waarschijnlijk 2 jaar. Ik moest helpen de benen van het meisje vast te houden dus toen het bloed eruit spoot moest ik zieke schijn bewegingen maken om niet onder bloed gespoten te worden, gelukkig stonk het bloed niet wat ik wel verwacht had. Het was wel echt heel gaaf om te zien. Ze hebben ook een groot deel van de darmen eruit gehaald omdat ze nog niet wisten wat er mis was. Die darmen waren echt net worstjes. Heel grappig om te zien!

Verder vandaag waren er geen procedures behalve trouwens een tumor weg halen uit de hand dat zag er ook heel raar uit. Zo'n tumor ziet er toch bijzonder uit.
Verder de dag hebben we vooral afscheid genomen van de mensen uit het ziekenhuis en nog een laatste mensen hebben wat in mijn boekje geschreven. Heel lief. Al met al een leuke laatste stage dag gehad! Echt waar de mensen zijn zo onwijs lief.

Dag 70 afscheidsfeestje (3/7)
Vandaag hadden we ons afscheidsfeestje voor de mensen waar we altijd mee gefeest hadden. Maar eerst gingen we kleren uitdelen die de ouders van roos meegenomen hadden uit Nederland. Dus hebben 2 bij 2 kinderen naar binnen gelaten wat in het begin heel goed ging en heel leuk was, maar later werd het steeds irritanter heel muona stond voor onze deur te bonzen enzo. Wat ik wel heel goed begrijp maar werd voor ons wel onoverzichtelijk omdat mensen achter de deur uitrende de kleren uit deden en weer voor bij de deur kwamen staan. Wat wel heel leuk was dat we de kinderen waar we het meeste mee hadden en steeds ons water haalde enzo wel mooi konden aankleden en nieuwe kleren konden geven dat was wel heel erg fijn.

We hadden nog wat kleren over dus die hadden demi roos en ik naar het ziekenhuis gebracht om daar aan de zieke kinderen en baby's te geven. Dat was ook heel leuk om te doen.

Gelukkig hielp Maxwell ons met het organiseren van het feestje. Zijn vrouw was ons komen helpen met het klaarmaken van de kip. Verder viel het organiseren wel mee. We hebben vooral het hele huis omgebouwd en weer de grote muziekinstalatie van Maxwell geleend. Dus we hebben een heel leuk afscheidsfeestje gehad. Er zijn wel veel drankjes omgegaan maar dat is zorg voor later om dat op te ruimen. Haha
Ons bed hadden we pas om half 6 gevonden.

Dag 71 afscheidsdiner (4/7)
Vandaag hebben we vooral opgeruimd vloer gedweild en gekookt voor ons afscheidsdiner. De vloer was echt zo vies dat we die helemaal geschrobd hebben haha. En de keuken volledig opgeruimd. Klaar aan het maken voor vertrek ... We hebben vandaag ook lekker gewoon gechillt en genoten van de kinderen die we toch ook gaan missen! Ondanks datik het schreeuwen voor ons raam om half 5 nou niet echt ga missen, maar ze zijn ook wel heel lief.

We moesten vandaag ook nog koken. Want de 3 families die heel veel voor ons gedaan en betekend hebben kwamen vandaag bij ons eten. Omdat ze sinds 2 weken ofzo ook aubergine op de markt hebben wilde we een geïmproviseerde ratatouille maken. Met de keuze rijst of gekookte aardappelen. Dat koken voor zoveel mensen verkijk je, je toch elke keer weer op. Ik wordt echt nog is een keuken prinses, of misschien heb ik hier gewoon geleerd hoe ik een klein beetje moet koken. Maar mama haal je maar geen rare dingen in je hoofd ik blijf er niks aan vinden haha.

Ze kwamen allemaal wat later omdat er in het ziekenhuis iemand overleden was. En ze werken allemaal in het ziekenhuis dus dan zijn ze er ook gelijk allemaal niet. Ik had voor de avond ook nog een cake gebakken als toetje dus het was echt een feestmaaltijd vonden wij haha.

Het was een hele gezellige avond geworden, we hebben van Dominica de vrouw van William hele mooie doeken gekregen die ze hier overal om doen. Echt zoo onwijs lief! We hebben dit gekregen zodat we muona nooit zouden vergeten. Niet dat, dat mogelijk is om muona ooit te vergeten. We hadden nog heel veel kruiden over die we meegenomen hadden vanuit Nederland dus die hebben we ook maar verdeeld en weg gegeven. Dat vonden ze allemaal echt heel erg leuk en lief.
William die houd wel van een biertje en vooral als het een biertje voor onderweg is. Dat zegt hij dan ook in het Nederlands echt super grappig. Dus we hadden gelukkig wat bier in huis gehaald tot frustratie van Dominica want na het 3e laatste biertje wilde hij nog niet weg haha. Vonden wij helemaal niet erg want het was echt heel erg gezellig.

Dag 72 inpakken en laatste dingen doen (5/7)
Vanochtend waren demi en ik vroeg opgestaan want we wilde echt nog een keer naar de kerk toe en aangezien het zondag is en de laatste dag vonden we het is tijd worden. Nou had William gezegd dat je een rok aan moet als vrouw. Dus gelukkig konden we de doeken omslaan die we de dag er oor gekregen hadden van Dominica. Maar wat een drama zeg! Ik wist niet dat het zo lastig was om ze goed te laten zitten. We hadden wel al voor de zekerheid een veiligheidsspeld er bij gedaan maar alsnog was ik alleen maar aan het hijsen en heel hard aan het hopen dat ik niet in mijn onderbroek kwam te staan midden in de kerk...
Het was echt hilarisch demi en ik naar de kerk. We snapte er allemaal helemaal niks van. Toen we binnen kwamen waren er hele lage stenen bankjes ofnaja soort van bankjes. Dus demi en ik lopen gewoon naar een random kant en doen de rest na die allemaal op hun knieën op de grond zaten. Oké prima doen we ook wat natuurlijk wel echt vet onhandig was met die rokken dus daar waren we lekker mee aan het stuntelen, de de dienst net was begonnen kwamen William en Dominica binnen maar Dominica liep een hele andere kant op dan wiliam en wiliam zat bij ons. Toen realiseerde wij dat demi en ik aan de mannen kant waren gaan zitten... Oeps..... Dat was dus niet handig. Alweer haha. Dus wij weer een rood hoofd want dat gaat nogal gemakkelijk bij ons tweeën haha. Even later vroeg William aan ons of we geld mee hadden dus wij dacht shit nee moest dat? Ja als we er logisch over hadden nagedacht had ik kunnen bedenken dat we geld moesten meenemen. Gelukkig had William nog wat geld wat we konden lenen.. Pfieeuw... Vervolgens moesten we met het geld Nasr voren lopen vet onhandig met die rokken die we allebei angstvallig omhoog aan het houden waren want het zou to h wel echt gênant zijn als ik daar in mijn onderbroek kwam te staan en mijn rok zat echt niet stevig. Toen we deze rit naar voren overleefd hadden moesten we 10 min later weer naar voren lopen om de communie te halen. Dus je kan het al raden weer die rokken omhoog houden. Moest je op je knieën gaan zitten en werd de hostie in je mond gestopt. Nou dat voelde al best ongemakkelijk maar ook nog door je knieën gaan in zo'n doek rok is echt nog heel wat vaardigheid voor nodig. Gelukkig is het met horten en stoten goed gegaan. We hadden onze ochtend gymnastiek weer gehad want je moest echt staan zitten knielen, en weer opnieuw staan, zitten, knielen.

De dienst zelf was wel echt heel erg mooi! Mensen die swingen, dansen en super mooi zingen. De viering duurde we lang maar door al het zingen en dansen was het absoluut geen straf om te gaan. Ik vond de kerk nog best mooi! Het was een soort 3hoekig gebouw met boven aan grote mooie ramen. Verder was het niet heel veel maar heel eerlijk had ik nog minder verwacht.

Toen we terug kwamen in het huisje sliep de rest nog en heb ik meteen die rok afgedaan haha. Ik kon het niet meer aan ik heb echt respect voor die vrouwen die dat zo mooi strak om kunnen doen! Echt bizar haha.

Verder hebben we allemaal onze tas volledig ingepakt. Geeft toch weer een heel dubbel gevoel. Ook zijn we nog voor een laatste keer met z'n zessen naar de markt gegaan om nog even afscheid te kunnen nemen. Daar kwamen we Theresa nog tegen de vrouw die verstandelijk beperkt is en altijd voor onze deur staat. Ze is verkracht en heeft een zoon van 8 terwijl als je naar haar gedrag zou kijken je haar niet ouder dan 12 zou schatten. Terwijl ze 30 is. We hebben haar mee naar binnen Genomen en nog wat eten gegeven. Heerlijk om haar blije gezichtje te zien!
Verder waren we savonds uitgenodigd om bij Maxwell te gaan eten. Echt super lief! De vrouw van Maxwell vond de cake zo onwijs lekker dat ik nog 2 cakes heb gemaakt voor hun thuis. Na het overheerlijke eten hadden we afgesproken om met Maxwell nog een laatste keer naar de cuppenhal te gaan. Eerst wilde we thuis nog even douchen en verder opruimen. Er waren nog een hoop kinderen voor ons huis dus daar hebben we heerlijk nog mee staan dansen en springen, presses was een heel lief meisje en die wilde ook de hele tijd door mij opgetild worden en nog lekker dansen en springen dat vond ik echt zo lief. Dus ik heb de hele tijd met haar in mijn armen staan dansen. Het was heel leuk om op deze manier nog even afscheid te kunnen nemen van de kinderen. Ze beloofde ook allemaal om morgen ochtend ons te komen uitzwaaien.

Savonds hebben we nog tot 2 uur in de nacht staan dansen haha. Vet erg eigenlijk want we moesten half 6 opstaan. Maar het was het allemaal dubbel en dwars waard.

Dag 73 DAG MUONA....(6/7) ma
Vandaag was de stemming enigszins bedrukt. En we waren allemaal helemaal kapot van de korte nacht en we moeten gaan. Maxwell was zo lief om, om 6 uur s'ochtends al te komen om ons een beetje helpen met van alles. Echt heel erg lief! Ook waren om 6 uur alle kinderen al voor ons raam aan het zwaaien en gillen enzo. Super lief. Toen het tijd was om te gaan stonden heel veel mensen ons uit te zwaaien echt verrassend veel. Dat maakt het afscheid er niet gemakkelijker op. De 4 uurige rit was opvallen stil.

In Blantyre was het echt heel heel erg druk. Wamt het is vandaag onafhankelijkheiddag. Dus iedereen waarschuwde ons ook vandaag omdat er zoveel dronken mensen op straat lopen enzo. We moesten een paar uur overbruggen voor de bus die naar lilongwe gaat dus besloten we maar gewoon te blijven zitten waar we zaten en wat te eten.

Om half 4 gingen we met de bus naar lilongwe het was een krakkemikkige bus wat we al niet verwacht hadden van die organisatie we waren al vaker met deze organisatie meegegaan maar het was nog nooit zo krakkemikkig geweest, nou dat hebben we geweten toen we ongeveer nog maar 1 uur hoefde begon de bus heel heel erg te roken dus wij snel snel uit de bus. Was het pikken donker en stonden we in de middel of nowhere... Ideaal not! Er was een Portugees meisje wat alleen aan het reizen was dus die kwam bij ons staan. We konden echt niet meer in die bus en moesten buiten wachten. Op een gegeven moment kwam er een lokal busje aan maar alle Malawianen sprinten daar naartoe en BAM alle Afrikanen weg nog 7 blanken ergens op Eem verlaten weg... Wel was de chauffeur er nog en die zei ons dat er een bus vanuit lilongwe onderweg was. Nou dat kennen we kan dus nog sel even duren. Toen de bus opgehouden was met roken zijn we maar in de bus gaan zitten om te wachten op die reddingsbus. Die kwam uiteindelijk rond 12 uur in de nacht. Wij allemaal chagrijnig moe van het lange reizen en wachten.
We kwamen uiteindelijk rond 2 uur snachts aan in onze lodge. En als we wilde ontbijten moesten we om 9 uur opstaan. Dus dit zou weer een hele korte nacht worden...