Dag 13 the community

Vandaag onze laatste stage week van deze week. Wat wel prettig was want ik ben helemaal gesloopt. Vanochtend toen lynn en ik op de afdeling kwamen lagen er 2 vrouwen in labour. Waarvan het allebei hun eerste bevalling was. Dat vond ik wel interessant omdat de vorige bevallingen gingen redelijk soepel gingen vond ik het wel interessant om te zien wanneer het minder soepel verloopt. En dot gong zeker minder soepel, het duurde veel langer en deze mevrouw had veel langere persweeen en er moest veel langer en harde aan het hoofdje van het kindje getrokken worden. Toen het kindje geboren werd duurde het vrij lang voordat ze begon met huilen, dus ik schrok al en was bang dat het kindje dood zou gaan. Gelukkig begon het kindje na voor mijn gevoel een paar minuten te huilen en stopte het niet meer haha. Dus ik proberen zo goed enzo kwaad als ik kan het kindje stil te krijgen nou dat lukte echt totaal niet haha. Ze bleef maar huilen dat ik dacht ik geef het op. Heb toen het kindje alleen nog maar heen en weer gewiegd. Later die ochtend kwam Sheila naar onze afdeling en ze ging ons helemaal uitleggen hoe we contracties van de baarmoeder moesten observeren en beoordeling hoe heftig ze zijn en waar de bevallende vrouw is in de bevalling. Dat was echt heel leuk en leerzaam om allemaal te leren. We kregen later de verantwoordelijkheid om het de komende uren te blijven meten, we werden the midwifes genoemd haha.

Net toen we naar het huisje wilde gaan lopen om te gaan lunchen kwam Sheila aan ons vragen of we weer mee wilde naar the community voor de voorlichting. Dat vond ik wel echt heel leuk. Ondanks dat ik het wel jammer vond dat we onze patiēnt niet zagen bevallen. Zodat we mee konden helpen. Maar goed we komen weer een keer een week op the delivery ward.

Na een heerlijk lange pauze van 2 uur die we hadden omdat we niet wisten hoe laat we terug zouden komen mochten we die 2 uur pauze nemen. Gingen we weer in een ambulance op een weg die er voor zorgt dat mijn eelt op mijn billen goed onderhouden wordt. Maar heel lang hoefde we niet in de auto te zitten toen we op de plek kwamen waar we heen gingen. Dit keer was het een tenten kamp door de verwoestingen. Dus een echt rampgebied super raar om te zien overal tenten en geen huisjes meer. Ale mensen vonden het weer erg bijzonder om blanke mensen te zien. Ookal de kinderen die waren ook echt een betje bang voor ons. Dit tenten kamp zat in een hele mooie omgeving wat echt heel gaaf was, het was alleen heel jammer dat het erg bewolkt was en zelfs een beetje begon te regenen. Wat ik qua afkoeling helemaal niet zo erg vond haha. Heerlijk beetje verkoeling. Na de voorlichting liepen super veel kinderen een heel stuk met ons mee terug naar het busje.


Omdat het busje er nog niet was hebben we bijna 50 minuten gelopen richting muona zodat we het busje tegemoet konden lopen. Dat was echt heel erg leuk en mooi. De zuster die met ons mee liep had hele leuke verhalen of haar verleden en over haar reis naar Nederland. Dat ze het zo bijzonder vond dat we altijd wTer en stroom hebben en dat alles zo snel gaat in Nederland, haha dat was wel grappig om haarloze te horen praten. Ondertussen liepen we een hele mooie weg naar muona, overal mooie bomen palmbomen en andere gave bomen. Was echt ren mooie wandeling. Afrika is een onwijs mooi continent en Malawi heeft ook echt een onwijs mooie natuur.

Toen we terug kwamen was het al redelijk laat en hebben we bijna direct gegeten. Savonds kwam ruth het Nederlandse meisje langs om wat te drinken wat echt onwijs gezellig was! Een arts van het ziekenhuis die ruth kent was ook nog langs gekomen en hij is met ons richting de markt gelopen omdat je daar savonds leuk kan dansen en biertjes kan kopen. Toen we daar aan kwamen was de markt dicht ruth was echt heel verbaasd die zei dit heb ik nog nooit mee gemaakt dat de markt dicht is. Maar gelukkig kwam er een soort nacht ambulance aan die ons wel naar een huisje wilde brengen met leuke muziek en een biertje. Dat was echt zo gezellig! Die Afrikanen kunnen dansen echt niet normaal.
Van het bier kreeg ik echt meteen buikpijn dus daar ben ik maar mee gestopt haha. Na een lange tijd dansen zijn we terug gegaan naar de markt waar een soort pub was waarvan ze zeiden dat die nu open was. Toen was de bar man er nog niet dus toen zijn we achterin de pick-up midden in de nacht hem gaan ophalen super fijn! Dat was echt heel relaxed ondanks dat hij wel erg hard reed over zo'n rare zandweg.
Al met al was het een beetje laat geworden maar was het wel een hele leuke en gezellige avond!